uitje

deze heb ik vandaag geaaid. wel, waarschijnlijk niet deze maar een soortgenote, een europese oehoe. de grootste uil die er is, met hele strenge oranje ogen. de veren op haar borst waren verrassend zacht. toen ze haar kop haast meer dan 180° draaide -van onverschillig links naar onverschillig rechts- keek ze me heel even aan. voelen gelovigen zich zo als ze zich bedenken dat god alles ziet? 65 centimeter hoog (hoe groot!) en klauwen die me zouden kunnen doden vertelde haar verzorgster. even keken we elkaar aan, mijn groene ogen gevangen in haar oranje. toen draaide ze haar hoofd weer verder en stond toe dat ik nog even aaide.

de amerikaanse woestijnbuizerd leek nu kinderspel. helaas. de buizerd zit sinds 2 maanden in de puberteit en heeft al een paar mensen aangevallen. nog 2 jaar wachten, dan is-i weer betrouwbaar genoeg om op mijn hand te zitten.

het leek -na de ochtend op fort pampus- een saaie middag te worden op het muiderslot maar dat viel dus alleszins mee. later als ik groot ben word ik ook valkenier. misschien kan ik vast oefenen met de meeuwen.