aan de overkant van de gracht de horizon al, nu de daken en wolken zo in elkaar op. verlichte ramen honderd meter verder, de sterren in dit nieuw nabije universum. de himalaya woont op het balkon het water beneden onpeilbaar. zo veilig ik loop de hele dag door bed.
3 thoughts on the icing on the world
Een maand ofzo geleden had ik een weerzien met hem, daar in dat onpeilbare water beneden. Ik stond wat onwennig op het spartaanse staal van de dekschuit terwijl ik op het deurtje in de legergroene opbouw klopte. Toen het werd geopend keek ik in een rommelige duisternis waaruit zijn hoofd opdook. Het was toen dat ik pijnlijk besefte hoezeer twee levens, gelijk gestart, verschillend geleefd kunnen worden.
als ik jou was zou ik verderop van perspectief veranderen. het karakter op de boot lijkt de interessantere, maakt nieuwsgierig.
het verband tussen mijn log en jouw reactie (gracht-woonboot) komt wel wat gezocht over. misschien zelf een blog starten?
Het verband is hetzelfde onpeilbare water. Maar goed, je hebt natuurlijk wel gelijk dat ik dit soort belevenissen beter in een eigen blog kan schrijven. Ik zie alleen wat op tegen de druk van het dagelijks produceren.