hoe glasvezelbehoeftig ben ik?
u bent communicatief gedepriveerd door het ontbreken van glasvezelconnectie. advies: verhuis naar almere of nuenen en koop of huur alvast een huis in zeeburg om als eerste klant een citynet aansluiting te nemen.
ben jij glasvezelbehoeftig? doe ook de grote glasvezeltest!
toch handig, als een ander blog je aan een eigen recept helpt herinneren.
de komkommersoep met rivierkreeftjes en koriander staat in de koeling, de geliefde is onderweg. het belooft een mooie avond te worden.
deze heb ik vandaag geaaid. wel, waarschijnlijk niet deze maar een soortgenote, een europese oehoe. de grootste uil die er is, met hele strenge oranje ogen. de veren op haar borst waren verrassend zacht. toen ze haar kop haast meer dan 180° draaide -van onverschillig links naar onverschillig rechts- keek ze me heel even aan. voelen gelovigen zich zo als ze zich bedenken dat god alles ziet? 65 centimeter hoog (hoe groot!) en klauwen die me zouden kunnen doden vertelde haar verzorgster. even keken we elkaar aan, mijn groene ogen gevangen in haar oranje. toen draaide ze haar hoofd weer verder en stond toe dat ik nog even aaide.
de amerikaanse woestijnbuizerd leek nu kinderspel. helaas. de buizerd zit sinds 2 maanden in de puberteit en heeft al een paar mensen aangevallen. nog 2 jaar wachten, dan is-i weer betrouwbaar genoeg om op mijn hand te zitten.
het leek -na de ochtend op fort pampus- een saaie middag te worden op het muiderslot maar dat viel dus alleszins mee. later als ik groot ben word ik ook valkenier. misschien kan ik vast oefenen met de meeuwen.
ik houd van grafitti, het hoort bij een stad. als tiener had ik een groot boek vol foto’s uit new york en interviews met de makers over het waarom, en over de spanning en het gevaar van het ‘snachts zetten van een metershoge tag op een metro. maar ik zag al jaren niets leuks meer, of misschien lette ik wel niet goed op. tot ik een jaar of 2 geleden af en toe intrigerende uitspraken tegenkwam in de stad. het duurde een tijdje tot ik het verband zag: boven al die uitspraken stond laser 3.14.
inmiddels is er geen houden meer aan: ik zie er steeds meer en niet langer alleen op straat. in februari las ik over hem bij hinke en meer recentelijk bij omar (hier, hier, hier, hier en vandaag ook hier). nu heeft hij dus een eigen site. a site dedicated to the dissident minds. the ones witnessing the failing of our time.
ik ben een laser-fan. ik wandel graag tegen uitspraken aan als:
with great art comes great irresponsibility-such great wealth living in such great poverty-the letters have left the pages
etcetera.
maar mijn favoriet blijft toch snow-white and the 7 basketcases. telkens maakt het me vrolijk daar langs te lopen, al doet het me soms ook aan de G8 denken. hij is nu, geflankeerd door opgeschoten groen onkruid, mooier dan op het plaatje (waarvan je op laser’s site een grotere versie kunt zien).
een paar weken geleden had ik de geliefde wat lasers aangewezen op een wandeling door de buurt. toen we later op het balkon zaten wees hij me op iets dat ik zelf nog niet eens had gezien: vanaf mijn balkon en uit mijn raam heb ik uitzicht op een laser, zomaar aan de overkant van de gracht. het voelt als een kadootje.